هانیه دریانورد

لنگه جوراب قرمز تنها روی طناب نشسته بود و حوصله‌اش سر رفته بود. آهی کشید. در همین موقع نسیم آه او را شنید

و به او گفت: چی شده؟ چرا ناراحتی؟

لنگه جوراب گفت: خسته شدم، پس کی خشک می‌شم؟!

نسیم گفت: اینکه غصه نداره، الان خودم خشکت می‌کنم.

در همان هنگام جوراب لنگۀ دیگرش را دید. با خوشحالی فریاد زد: لنگه‌ام پیدا شد، اما باد لنگۀ جوراب را با سرعت از نسیم دور کرد.

بچه‌ها که سوار دوچرخه بودند، تند تند رکاب زدند و آن را گرفتند و به درب خانۀ دوست‌شان بردند،

حالا دو جوراب را هانیه خانم به هم گره زد تا هیچ وقت همدیگر را گم نکنند.