رزان اعمی‌زاده

خواب بودم، بی‌آرام و قرار به یاد تو بودم؛

اما کم داشتم دستانت را

ای روشنایی دلم، تمام شب‌های مهتابی

عکست را با نفس‌هایم تازه می‌کردم.

فانوس دلم با یاد آن لالایی‌های کودکانه،

با یاد آن شعرهای کودکانه تا هنوز روشن است.