مرضیه شافعی
گهگاهــی شـادیـم، گهگاهــی غمگـیــن این است رسـم دنیــای رنگیـــن
ای کاش میشــد چــون بـــاران بـودیــم میباریـدیـم و شادمـان بـودیــم
بـر غنچــۀ لـبهـا، خنــده مــیکاشتیــم غصـههـا از دل بـرمــیداشتیــم
چون قطرههای باران، بر روی شاخساران امید میکاشتیم بر قلب ناامیدان
+1