ستایش فرخنده

تو دنیای به این بزرگی

همه چیز خوب بود و عالی

ناگهان غم آمد

ویروس مبهم آمد

مردم شدند گوشه‌نشین

نه کار و نه زندگی، هیچ چیز نبود مثل قدیم

مردم همه هراسان

ماسک زده و پریشان

گفتند اگه در خانه بمانید

از شر این ویروس در امانید

روزها و ماه‌ها گذشت

ما هم ماندیم در چهار گوشۀ این دشت

کلاس‌ها شد مجازی

دیدار دوستان خیالی

داشت همه چیز رو به راه می‌شد

ویروس ناقلا زیر آفتاب آب می‌شد

ناگهان مردم همه بیرون ریختند

مهمانی و گردش رفتند

ماسک‌ها رها شد

دهان و بینی همه وا شد

باز دوباره سر و کلۀ ویروس پیدا شد

باز همه پناه بردند به خانه‌ها

درهای بسته و سکوت کوچه‌ها

آی مردم خوب ما

دوستان گل ما

دیدی چه شد روزگار ما

دیوار خانه سپر بلا

پس تا دیر نشده همه گوش کنید

هر چه گفتند همه رعایت کنید

تا دوباره شاد بشه زندگی

دوباره جمع بشیم همگی